We hebben allemaal een innerlijk kind dat geliefd en gezien wil worden, maar ook dat wil spelen, dansen of dromen. Door contact ermee te maken, kun je gelukkiger worden. En oude pijn oplossen.
De invloed van het onderbewustzijn
We kunnen ons brein zien als een datasysteem, of als een grote archiefkast. We hebben een databeheerder of documentalist die alle informatie beoordeelt en categoriseert. Als kind heeft die databeheerder totaal geen ervaring en moeten grote delen van de kast nog ingericht worden. Prikkels worden nog niet onderverdeeld in “gevaarlijk” “leuk” etc. Simpelweg omdat het kind nog geen referentiekader heeft.
De wereld wordt ontdekt door te spelen, door te conditioneren. Zo wordt ervaring opgedaan. Gras smaakt vies, de kachel is heet, als ik ergens op sla komt er geluid etc etc. Hoe meer ervaring er komt, hoe makkelijker de databeheerder de informatie onderbrengt in de juiste categorie.
Mijn databeheerder werkt heel anders dan die van jou. Ik ben een buitenkind, mijn vader was boer en jachtopzichter, ik ging altijd mee het veld in. Als ik nu in de bosjes iets hoor ritselen wordt dat geluid geïnterpreteerd als “leuk, spannend, misschien zit er wel een interessant dier”. Mijn onderbewustzijn weet dat ik veilig ben. Al die ervaring heb ik immers opgedaan aan de veilige hand van mijn vader.
Maar heb jij ooit eens een onprettige ervaring opgedaan in het bos of met ritselende bosjes, of is jou altijd verteld dat het buiten de paden gevaarlijk is; dan zegt jouw onderbewustzijn nu: PAS OP GEVAAR!
Als kind heb je twee belangrijke dingen nodig: veiligheid en liefde. Onze grootste angst is afwijzing, niet gezien worden of er niet bij horen.
Als je ouder wordt, heeft jouw databeheerder steeds meer ervaringen beoordeeld. En waar misschien al een zaadje geplant was omdat je bijvoorbeeld een keer een spreekbeurt verprutste of in je broek plaste en daarmee gepest werd, worden ervaringen die daar maar een klein beetje op lijken in dezelfde categorie geschoven. Die worden gestapeld in je archiefkast. Niet gekozen bij gym, of niet uitgenodigd voor een feestje…. voor je het weet heb je een hele IKEA Pax module onder het thema “afwijzing”.
Dit kan op latere leeftijd tot uiting komen in onzekerheid, faalangst of in please- en compensatiegedrag. Je wil het iedereen naar de zin maken zodat je gezien wordt. Of je wilt gedrag van jezelf of van anderen “goed maken” waardoor je steeds dezelfde onhandige keuzes maakt in de hoop dat het dit keer wel goed gaat. Zo ontstaan patronen.
Dit heeft niets te maken met een slechte jeugd of slechte ouders, soms kunnen hele kleine gebeurtenissen een onverwacht grote impact hebben. Terwijl het gewoon uit liefde ontstaat.
Vanaf 7, 8 jaar worden we ook gevoelig voor de mening van anderen. En er ontstaan allerlei gedachten over onszelf….
- ik ben niet goed genoeg
- ik mag er niet zijn
- anderen kunnen dit veel beter dan ik
- wat zullen ze wel niet denken….
Maar zijn deze gedachten eigenlijk wel waar? Is er bewijs voor die negatieve gedachten? We kunnen we onze laatjes ook vullen met nieuwe overtuigingen!
- ik ben goed zoals ik ben
- ik mag er zijn
- ik ben geliefd en ik mag gezien worden
Alles wat je als kind tekortkwam, kun je alsnog aan jezelf geven
Verbinding maken
Want eigenlijk komt het hierop neer: erachter komen wie je van binnen bent. Waar zijn jouw mooie eigenschappen gebleven? Ben je nog speels, nieuwsgierig, zonder oordeel, onbevangen, onvoorwaardelijk? Contact maken met je diepere zelf en met je innerlijke kind maakt je uiteindelijk gelukkiger.
Om erachter te komen wat je gelukkig maakt, kan je nogmaals de vragen van het levenspad doorlopen. Deze vind je hier.
Je innerlijke kind terugvinden en helen doe je door terug te gaan naar fijne herinneringen uit je jeugd. Probeer je te herinneren wat je als kind graag deed, en ga het opnieuw doen. Vond je het vroeger leuk om te knutselen, om plaatjes uit tijdschriften te scheuren, of om strips te tekenen? Ga dat nog eens doen. Vond je chocolademousse heel lekker? Ga het deze week eten. Vaak ontzeggen we onszelf als volwassene deze dingen. We doen dingen zoals spelen of kinderwensen af als ‘onnuttig’. Maar voor het aanwakkeren van je creativiteit zijn ze juist nodig, omdat je via deze oefeningen terugkomt bij jezelf. Bij wie je eigenlijk was, voordat de wereld eroverheen walste met meningen, teleurstellingen en kwetsuren. Door je te herinneren wat je vroeger graag wilde, kun je erachter komen wat je nu, als volwassene, graag wilt.
En wees daarnaast lief voor je innerlijke kind. Ga af en toe eens rustig met je ademfluitje zitten en maak contact met je innerlijke kind. Geef het liefde en geborgenheid. Je mag gezien worden!