Regie pakken in de impasse van de ziektewet

“Altied wat te piep’n”

ik heb zelf regie gepakt na de ziektewet

Ziekmelding nr zoveel…. Voorhoofdsholteontsteking… again. En zo erg dat werken écht niet meer gaat, hoofdpijn dat ik er scheel van zie. Elke beweging doet pijn. Oorontsteking, bronchitis… de antibiotica en pufjes zijn weer eens niet aan te slepen. Over de eeuwige vermoeidheid maar niet te spreken. En ik moet me wéér ziek melden. Afschuwelijk dat moment dat je je leidinggevende en HR moet bellen. Ik voelde me daar altijd zo kut bij. “Ik laat ze weer in de steek, wat zullen ze wel niet denken”. Ik hoor het mijn vader ook nog zo zeggen: onze Tiny hef altied wat te piep’n. Hallo belemmerende overtuiging! Mijn immuundeficiëntie was toen nog niet gediagnosticeerd. Mijn ouders bedoelden dit goed hoor, soms heb je ook gewoon een duwtje in de goede richting nodig.

Opname als gevolg van depressie

Daarnaast heb ik me in mijn werkende leven ook regelmatig ziek moeten melden met stress en burnout gerelateerde klachten. Alopecia en ongewenste kinderloosheid hielpen daar niet echt bij. Ik ben zelfs opgenomen geweest met een depressie, mijn lijf wilde niet meer voor- of achteruit. Zonder somatische diagnose. Maar wel met dat stemmetje: “pieperd”. Ik ben daar al eens eerder gedeeltelijk arbeidsongeschikt door geraakt en op eigen houtje weer uitgeklommen.

Als het niet gaat

Toen in 2016 mijn rugklachten begonnen, wilde ik me absoluut niet ziekmelden. Alles op alles gezet om vol te houden. Met soms 8 ibuprofen en 8 paracetamol per dag door blijven werken. Maar het ging niet. Ik moest steeds vaker dat vreselijke telefoontje plegen: “het gaat niet” of werd hierin door artsen tegen mezelf in bescherming genomen. Pas na 3 jaar kwamen de diagnoses immuundeficiëntie (geen afweerstoffen) en degeneratie aan de tussenwervelschijven in nek en rug. Het was fijn om een diagnose te hebben. Het hielp tegen het stemmetje. Maar ik vond het ziekmelden en ziek zijn nog altijd vreselijk. Ik werkte zó graag! Té graag, ik had van mijn werk mijn identiteit gemaakt, mijn hoofdrol.

Winst

Ik had een geweldige werkgever, ze snapten mijn drive en ze wilden me liever niet kwijt. Toch voelde ik me altijd ongemakkelijk in de gesprekken met de arbo-arts, HR en leidinggevende. Ik voelde me altijd zo ontzettend schuldig! En had ook nog steeds het gevoel dat iedereen dacht “wat een aansteller”. Wel heb ik in die tijd álles aangegrepen om beter te worden, heb zoveel artsen en klinieken bezocht maar kwam geen steek verder.

Wat me wél heeft geholpen zijn de gesprekken in het revalidatieprogramma en gesprekken met coaches die ik zelf had gezocht. Coaches die me wezen op mijn ándere, veel belangrijker hoofdrollen als partner, tante, vriendin, dochter en pleegmoeder. Maar ook de inzichten dat goed voor mezelf zorgen, bewegen, gezond leven en eten én een positieve mindset zeker winst opleverden.

Wat kan er wél?

In 2020 viel het “vonnis” IVA (volledig en blijvend arbeidsongeschikt; in de volksmond “hopeloos geval”). Ik viel toen in een enorm gat. Ik heb mezelf bij elkaar geraapt en mijn opleiding Gewichtsconsulent afgemaakt. Dit is een gouden greep geweest. Het starten van een eigen praktijk bracht mij opnieuw zingeving. Ook ging ik nóg beter naar mijn lichaam luisteren en ervoor zorgen. Ik heb zelf ervaren wat een positieve mindset voor effect kan hebben, ik leerde te denken in mogelijkheden, kijken naar “wat er wel kan” ipv in het negatieve of de slachtofferrol te blijven hangen. Inmiddels ben ik anderhalf jaar antibiotica- en corticosteroïden-vrij en heb ik beter leren omgaan met mijn pijn. Ik heb weer energie en mijn coaching- en hypnotherapie-praktijk geeft me plezier en voldoening.

Ziek melden is uiteindelijk nooit de oplossing

Toch heb ik dit wiel vooral zelf moeten uitvinden en dat heeft heel lang geduurd. Ziek melden is nooit een oplossing maar een uiterste noodgreep als werken niet meer gaat. Ik heb geleerd om de periode van ziektewet te gebruiken om actief te werken aan mijn herstel, naast het medische circuit had ik daar heel goed de hulp van een ervaren coach bij kunnen gebruiken. Iemand die mij eerder had geholpen om zélf de regie te pakken.

Gids in niemandsland

Nu kan ik mijn eigen ervaringsverhaal en coaching skills inzetten om JOU of je werknemer te helpen. Inmiddels heb ik verschillende mensen begeleid die in het niemandsland van de ziektewet zitten. Onlangs rondde ik met Mieke een traject af; thuis met een burn-out en de relatie met werkgever en arbo-arts liep niet lekker. We hebben gewerkt aan energiegevers zodat ze de dag beter doorkomt. Ik heb Mieke gecoacht op haar zelfvertrouwen en daadkracht. Ze heeft geleerd om beter haar grenzen aan te geven. Ook heeft Mieke ontdekt wat haar kernwaarden zijn en waar haar passie ligt, dit heeft er toe geleid dat ze goede gesprekken met haar werkgever heeft kunnen voeren over haar toekomst. Inmiddels is ze weer volledig aan het werk en kijkt ze rustig rond naar een andere functie. Daarnaast ervaart ze meer energie en slaapt ze beter. In de ziektewet gaan en afwachten was niet de oplossing, coaching en zelf regie pakken waar mogelijk wél. Uiteindelijk levert dit voor alle partijen de meeste winst op.

Onpartijdig

Ik ben coach, ik haal het beste in jou naar boven zodat jij weer regie kan pakken over je leven. Ik geef geen advies en kies geen “partij”.

Dit is mijn verhaal, zullen we eens afspreken zodat jij jouw verhaal kunt vertellen?