Pijn is fijn!

12 oktober 2020

Ik twijfelde nogal over deze titel. Had iets met “grensverleggend” in gedachten… Want dat was deze editie van de 4 Mijl voor mij zeker. Zoals al in mijn vorige blog over hardlopen, is de 4 Mijl voor mij speciaal. Het was de allereerste officiële loop waar ik in 2004 aan meedeed. Aangemoedigd en voortgesleept door mijn toenmalige collega’s van Swedish Match Lighters. Later liep ik de 4 mijl met het bedrijventeam van Fresenius en de laatste keer met de collega’s van PHOTONIS. Daarna heb ik een paar jaar niet hardgelopen. Want hardlopen doet pijn. Maar NIET hardlopen ook.

Pijn is een meestal aanwezige, bepalende en vaak belemmerende factor in mijn leven. Vanwege pijn moet ik leren doseren en vooral mijn grenzen leren respecteren. Pijn brengt mij ook rust en bezinning, en dwingt mij tot creatief oplossingen zoeken. En vooral te genieten van de dingen die wél lukken. Door zo bewust te doseren, sta ik meer stil bij mijn mogelijkheden en geniet ik er zo optimaal mogelijk van. Dit betekent wel dat ik soms keuzes maak en prioriteiten stel die niet iedereen snapt. Ook daar heb ik mee om leren gaan, het zijn míjn keuzes en het is míjn pijn.

Soms neem ik bewust het risico en knal af en toe dwars door en over mijn grenzen heen. Gewoon, omdat ik ook wel eens als een idioot wil dansen, of een dag uit wil, een cursus wil doen of omdat ik graag wil hardlopen. En dan niet zomaar een klein rondje, nee ik wilde persé de 4 Mijl lopen. In mijn EIGEN “bedrijfskleding” die ik zelf bedrukt heb. Gewoon, omdat ik liever mezelf tegenkom dan de man met de hamer. Omdat ik weet dat ik het kan, omdat deze pijn fijn was, omdat ik mijn grens weer een stukje verlegd heb.

Omdat ik nu fucking trots op mezelf ben!

P.S: Voor degenen die zich zorgen maken; ik heb dit gedaan in overleg met mijn fysiotherapeut. En de pijn valt mee!!

Ren voor je leven! Hardlopen als anti-depressiva

iedereen kan hardlopen
Mijn laatste 4 Mijl van Groningen

Hardlopen? Met mien dikke pokkel?!

Op het hoogtepunt van mijn gewicht en het dieptepunt van mijn depressie stelde mijn huisarts voor om te gaan hardlopen.
Ik ben hem eeuwig dankbaar!

Hardlopen als anti-depressiva

In 2004 zat ik op het hoogtepunt van mijn gewicht en op het dieptepunt van een burn-out. Mijn huisarts stelde voor om te gaan hardlopen. Ik dacht even; “die is knettergek”. Hardlopen? Ik? Met mijn dikke pokkel? Met zero energie, hoe dan? Maar toch ging het ergens kriebelen, in die tijd was de 4 Mijl van Groningen een hard groeiend evenement en ergens zei een stemmetje, diep in de krochten van mijn duistere brein; “dat kan jij ook!”

Ik begon, op oude wandelschoenen en in een regenjas (sportkleding had ik niet eens) in het donker langs het Zuiderdiep in Valthermond. Mijn beginnersschema begon met 1 minuut rennen, 2 minuten wandelen en dat 6x. Na 13 seconden lag ik er finaal af. Dit ging em niet worden. Leuk bedacht van mijn hardlopende huisarts die het had over endorfine en andere geluk stofjes waar ik baat bij zou hebben. Yo right….maar niet voor mij.

15 seconden volhouden zonder reanimatie

Toch bleef de kriebel…. en het stemmetje. Dus ging ik weer in overleg met de hardlopende huisarts. Hij stelde voor om het schema in vieren te hakken. Dus niet 1 minuut hardlopen maar 15 seconden. Dat was 2 seconden meer dan ik tot nu toe had gedaan, dat zou moeten lukken zonder reanimatie. De wandelpauzes bleven hetzelfde. En 15 seconden werden er 30, een minuut, 5 minuten en aan het eind van het schema, wéken later kon ik 20 minuten achter elkaar joggen. Ik was zo trots! En daar begon de endorfine aan het eerste kleine feestje.

Ik ging in 2006 meedoen aan een 4 mijl clinic, ik was inmiddels 25 kilo lichter, zat goed in mijn vel en had weer een baan. In 2006 liep ik mijn eerste 4Mijl van Groningen met het bedrijventeam van mijn toenmalige werkgever. Wie had dat ooit gedacht! Er volgden nog vele loopevenementen. Cascaderun, Coevorder grachtenloop, Klap-tot-klap-loop, 3x de Zevenheuvelenloop Nijmegen en ik heb zelfs de halve Drentse marathon gelopen. Bij die laatste loop moest ik begeleid worden door de bezemwagen, en moest ik aan de kant voor Dolf Jansen die me inhaalde tijdens zijn héle marathon (en ik maar denken dat het applaus voor mij was), maar ik LIEP en ik voelde me geweldig. De endorfine hield een 3-daags festival.

Goed voor je vetverbranding en gelukshormonen

Vanwege mijn rugklachten is het lopen allemaal wat minder geworden. De ene arts raadt het aan en de andere juist weer af. Ik heb het hardlopen ingeruild voor wandelen. Maar als je geen medische bezwaren hebt, dan kan ik het iedereen aanraden. Lopen is zó fijn en doet zoveel voor lichaam en geest, dat wil ik toch liever niet missen. Doe je mee? Laat je endorfine een feestje vieren, verbrand calorieën, werk aan een strakker lijf, geef jezelf een reden om trots te zijn, maak je hoofd leeg en GENIET.

Hardloopschema voor beginners

Het schema dat ik samen met mijn huisarts heb gemaakt vind je hier. Ook vind je hier tips en trucs voor de beginnende hardloper