Dit is mijn fiets. Die heb ik al jaaaaaren. Om precies te zijn, al 11 jaar. Destijds aangeschaft met het fietsplan omdat ik vanuit Emmen zeer regelmatig op fiets naar mijn werk in Emmer-compascuum ging. Niet altijd van harte; regelmatig kwam ik chagrijnig, bezweet, natgeregend of met het haar in coupe buienradar aan op het werk. Maar ik fietste!
Later ging ik in Roden werken, en kwam er niets meer terecht van fietsen naar het werk. Toch miste ik het. Het was in de ochtend heerlijk om even goed wakker te worden, en ’s avonds was het een goede manier om de stress van de dag even weg te fietsen. En het gaf gewoon een goed gevoel om gezond bezig te zijn. Mijn oranje stalen ros was nog wel een regelmatige verschijning in het centrum van Emmen, de meeste mensen konden in het fietsenrek van café Groothuis al zien of ik er was.
Op de fiets naar het werk zat er niet meer in. Fietsen op de gewone fiets lukt sowieso niet zo goed vanwege mijn rug, en werken gaat ook niet meer. Toch ben ik dolblij dat ik kan zeggen: morgen ga ik op de fiets naar mijn werk! Ik heb mijn oranje vriend van zolder gehaald en afgestoft. En morgen ga ik ermee naar een klant. Coupe buienradar of niet; wie dut mie wat! Ik heb de bandjes vol met wind en ik heb ja niks te klagen.